RSS Feed (xml)
တကယ္ဆို..ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား
စကားလံုးေတြမလိုဘူးဆိုတာ
နင္သိေနခဲ့တာပဲေလ
အနားသတ္မရွိတဲ့လေရာင္နဲ႔
တခမ္းတနားကို ကဗ်ာဆန္ခဲ့တာ
ၾကာခဲ့ေပါ့..ခ်စ္သူေရ.......
ေက်းလက္ဆန္တဲ့ဥယ်ာဥ္မွာမွ
ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ပြင့္ခဲ့ရရွာတဲ့ပန္းေလ
ကမၻာဦးကတည္းက
ခူးယူ ပန္ဆင္ခဲ့ဖူးပါတယ္
အဲဒီညေနမွာပဲ
တဂိုးလ္ရဲ႕ကဗ်ာတခ်ိဳ႕နဲ႔ေခ်ာ့ျမဴခဲ့တယ္
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္
မပြင့္ရေသးတာကလဲြရင္ေပါ့.......
တခါတရံေတာ့လည္း
ႏွင္းမကဲြေသးတဲ့
ဒီဇင္ဘာညေနခင္းေတြကိုလြမ္းမိတယ္
အယူအဆေတြမတူညီၾကေပမဲ့
တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကမၻာကို
နားလည္မႈေတြနဲ႔တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကဘူးတယ္ေနာ္
ငါထင္တယ္
ေစာင္းၾကိဳးတစ္ခတ္ရဲ႕ ရစ္သမ္ဟာ
ဘာလင္တံတိုင္းႀကီးေတာင္ ျပိဳၾကေစႏိုင္တယ္......
မွားခဲ့တယ္လို႔ငါမဆိုပါဘူး..ခ်စ္သူ
စကားလံုးေတြေပ်ာ္၀င္ေနတဲ့
မင္းမ်က္လံုးေတြကို ဖတ္ဖို႔
အေစာဆံုးဒ႑ာရီစာမ်က္ႏွာကို
လွန္ၾကည့္ေနရသလိုမ်ိဳး
အခ်စ္အျပင္..ေမတၱာ..ကရုဏာ
သိမ္ေမြ႔ျခင္းေတြနဲ႔အတူ
ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ကဗ်ာေတြငါေရးခဲ့ဘူးတယ္......
ငါက အသံမဲ့စကားလံုးေတြရြတ္ဆိုျပေတာ့
မင္းက ညင္သာစြာျပံဳးျပခဲ့ဘူးတယ္ေနာ္.......
တခါတရံက အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကိုလည္း
အံ၀င္ခြင္က် မင္းေခါင္းညိတ္လက္ခံခဲ့တာကိုက
အေကာင္းဆံုးရလဒ္လို႔ငါထင္ခဲ့တာ
အဲဒီကစလို႔ ရြာရိုးကိုးေပါက္လြမ္းခဲ့ၾကရတာေပါ့......
ေရာမေခတ္မွာ
လူလူသူသူမပြင့္ခဲ့ရရွာတဲ့ပန္း
ညေနဇာတ္၀င္ခန္းေတြက
ရွည္လ်ားလြန္းခဲ့ပါတယ္
အရာအေထာင္မကတဲ့
ႏွလံုးသားစိတ္အေဆြးေတြကိုလည္း
တစ္ၾကိမ္ထဲနဲ႔ က်င္း၀င္ေအာင္ပစ္ခဲ့ရသူပါ....။
အခ်စ္လုလင္
No comments:
Post a Comment